Waar hebben we ooit het krankzinnige idee opgedaan dat een kind beter gaat doen, door ze eerst slechter te  laten voelen. Kinderen DOEN beter als ze zich beter voelen! (Jane Nelsen)

Bijna alle kinderen en tieners gedragen zich uitdagend op een of ander moment. De moeilijke omstandigheden waarin de kinderen van EduMais opgroeien, kunnen gedragsproblemen verder verergeren. Om hen te helpen sociale en levensvaardigheden te ontwikkelen om succesvolle volwassenen te worden, hanteren wij een klassenmanagement model dat bekend staat als Positieve Discipline.

Jane Nelsen ontwikkelde dit model door voort te bouwen op het werk van Alfred Adler en Rudolf Dreikurs. Ze betoogt dat veel traditionele disciplinaire modellen discipline als synoniem voor straf behandelen. Positieve Discipline zoekt echter naar effectievere manieren om het gedrag van leerlingen te ontwikkelen. Het moedigt hen aan om zelfbeheersing te ontwikkelen, van hun fouten te leren en uiteindelijk positieve beslissingen voor zichzelf te nemen.

Is Positieve Discipline permissief?

Terwijl Positieve Discipline alle punitieve straffen vermijdt, zou het een vergissing zijn om te denken dat het permissief is. Totale toegankelijkheid is niet goed voor de ontwikkeling van kinderen; ze hebben een kader nodig om zichzelf te vinden.

Daarom zijn er nog steeds consequenties bij het overtreden van de regels bij EduMais. Maar in plaats van straf, richten we ons erop de leerling te helpen hun gedrag aan te passen aan de verwachtingen van de klas. We vragen hen: wat is een betere keuze om in de toekomst te maken? Hoe kun je een manier vinden om met dit probleem om te gaan? Zou je willen dat ik je daarmee help? Enz.

De leerlingen worden bovendien gestimuleerd om meer verantwoordelijkheid te dragen voor de klas regels, door ze aan het begin van het ieder schooljaar zelf te laten opstellen. Hoewel het door de leerkracht wordt aangestuurd, heeft elk kind de ruimte om zijn of haar stem te uiten en de verwachtingen voor zichzelf te bepalen. Op deze manier helpt Positieve Discipline een democratische klas lokaal te creëren waarin elk kind een gevoel van verbondenheid en betekenis kan krijgen. Wanneer dit het geval is, en als ze zich gerespecteeerd voelen en naar hen geluisterd wordt verbetert hun gedrag drastisch.

Wij geloven dat wanneer een kind eenvoudigweg wordt gelabeld als “slecht gedrag”, de onderliggende oorzaak van hun gedrag over het hoofd wordt gezien. Als ze bijvoorbeeld altijd op zoek zijn naar aandacht in de klas, kan het zijn dat ze thuis niet genoeg aandacht krijgen. Hun gedrag, hoe misplaatst ook, is een poging om tegemoet te komen aan een behoefte die niet wordt ingevuld. Ze gedragen zich niet goed omdat ze zich op een bepaald niveau niet goed voelen.

Als we een mogelijke oorzaak kunnen identificeren, kunnen we de leerling beter begrijpen. Dit helpt ons weer om te werken aan hun gedragsontwikkeling op lange termijn.

Dit stimuleren we door de leerlingen aan te moedigen hun eigen emoties beter te begrijpen en te ontwikkelen. Wanneer een kind bijvoorbeeld een driftbui heeft, is het heel gemakkelijk ze een uitbrander te geven en te schreeuwen. Dit maakt het echter vaak nog erger. Hun driftbui komt waarschijnlijk van een verlangen naar aandacht. Terugschreeuwen geeft hen deze aandacht, zij het in een negatieve vorm. In de toekomst zullen ze dus waarschijnlijk sneller een driftbui krijgen.

Bij EduMais reageren we niet met geschreeuw, maar modelleren we het gedrag dat we van het kind zouden willen zien. We reageren kalm of in bepaalde gevallen negeren we zelfs de driftbui, zodat de leerling geen negatieve aandacht krijgt. We laten het kind even pauzeren en vragen: “Wil je even uit de klas stappen? Als je dan klaar bent om weer bij ons te komen, kun je terugkomen in de klas.”

Op dit punt verlaat een van onze co-leraren vaak het klaslokaal met de leerling en praat met hen over hun gevoelens. Dit is een essentiële stap. Het maakt het mogelijk wat neurowetenschapper Dan Siegel het “noem het om het te temmen” -proces in de hersenen noemt. Als kinderen eenmaal in staat zijn om bepaalde emoties te identificeren, worden ze zich meer bewust van hoe ze zich precies voelen. Alleen dan kunnen ze werken aan het beheersen van deze emoties en het gedrag dat daaruit voortkomt.

Nelsen identificeert vijf criteria voor Positieve Discipline:

1. Wederzijds respectvol en bemoedigend voor alle betrokkeken. Positieve Discipline is zowel vriendelijk als vastberaden tegelijkertijd. Als je alleen maar aardig bent, ben je waarschijnlijk te tolerant. Als je alleen maar vastberaden bent, probeer je waarschijnlijk het kind te veel te beheersen. Er moet een balans tussen beide worden gevonden.
2. Positieve Discipline wil een verbinding met het kind tot stand brengen, zodat zij zich verbonden voelen (erbij te horen en van betekentis te zijn).   Wanneer kinderen zich verbonden voelen, voelen ze zich en gedragen ze zich beter.
3. Straf kan een korte-termijn effect hebben op het gedrag van een kind, maar het heeft negatieve lange-termijn gevolgen. Positieve Discipline is echter veel effectiever op de lange termijn. Het gaat in op wat kinderen denken, voelen, leren en beslissen over zichzelf en hun wereld. Het helpt hen te ontdekken wat ze in de toekomst moeten doen om te overleven en te gedijen.
4. Positieve Discipline leert kinderen belangrijke sociale en levensvaardigheden. Deze omvatten onder meer respect, empathie, probleemoplossende vaardigheden en samenwerking.
5. Ten slotte nodigt Positieve Discipline kinderen uit om te ontdekken hoe bekwaam ze zijn. Ze worden aangemoedigd om hun persoonlijke kracht en autonomie constructief te gebruiken, waardoor ze in de toekomst een veel grotere kans van slagen hebben.

Wat betekent dit allemaal voor het EduMais klaslokaal? Hoe ziet Positieve Discipline er in de praktijk uit? Hier zijn enkele voorbeelden.

Een van onze leerlingen is een leider en hij/zij moet de leiding nemen. Toch is dit niet altijd mogelijk. Het gevaar is dat hij/zij en de leraar verwikkeld raken in een onproductieve machtsstrijd. Om dit te voorkomen, gebruiken onze leraren Positieve Discipline.

Soms, wanneer een leerling de klas binnenkomt, wil ze haar eigen weg vinden met waar ze zit. Als dit niet mogelijk is, kan ze weigeren te gaan zitten. In dit geval geven we haar twee zitplaatsen in het klaslokaal en vertellen haar dat ze uit deze opties kan kiezen. Het duurt slechts 20 seconden, of minder, voor haar om een ​​beslissing te nemen op welke stoel ze gaat zitten. Door haar keuzes aan te bieden, kunnen we een beroep doen op haar behoefte aan onafhankelijkheid. Tegelijkertijd hebben we echter niet onze macht en controle overgedragen. Ze heeft vrijheid binnen duidelijk gedefinieerde grenzen.

Op andere momenten kan dezelfde leerling weigeren deel te nemen aan de les omdat ze er geen zin in heeft. We hebben ontdekt dat wanneer we haar een nuttige taak geven, zoals het invullen van het aanwezigheidsregister voor de klas, ze veel coöperatiever wordt. Hoewel het een eenvoudige taak is, geeft het haar het gevoel gewaardeerd te zijn en in staat om bij te dragen. Het geeft haar het zelfvertrouwen dat ze kan leren, waar voorheen een gebrek aan zelfrespect haar ervan weerhield om betrokken te zijn.

EduMais combineert de inzichten van Positieve Discipline met de lesmethode van UERÊ-MELLO. Gebaseerd op decennia van onderzoek door oprichter, Yvonne Bezerra de Mello, is dit een internationaal erkend onderwijsmodel voor kinderen en jongeren op het gebied van sociaal risico.

Kinderen die opgroeien in risicovolle sociale gebieden zijn vaak getraumatiseerd door geweld. Als gevolg hiervan kunnen ze leermoeilijkheden en cognitieve blokkades ontwikkelen. Ze worstelen bijvoorbeeld vaak met associëren, ze vergeten dingen gemakkelijk en hun cognitieve redenering wordt vertraagd en verminderd.

De UERÊ-MELLO-aanpak biedt verschillende manieren om de cognitieve problemen van deze kinderen te bestrijden. Bij EduMais implementeren we de volgende methoden:

• Om de leerbehoeften van de kinderen het beste te dienen, zijn de lessen snel, creatief, leuk en stimulerend.
• Het EduMais klaslokaal is ook een vrolijke en interactieve ruimte waar de kinderen vrij van angstgevoelens kunnen leren.
• Om tegemoet te komen aan de lage aandachtsgebieden van de kinderen, zijn de oefeningen in de klas gevarieerd en duurt elke individuele oefening niet langer dan 10 minuten.
• Veel oefeningen omvatten het werken in paren of in kleine groepen waarbij onze vrijwilligers helpen hen om te gaan met gevoelens van lage eignwaarde.
• Om onze leerlingen een gevoel van veiligheid en zelfvertrouwen te laten opbouwen, keren we terug naar en herhalen we het hele jaar door onderwerpen. Dit werkt niet alleen op alle aspecten van hun geheugen, maar voorkomt ook dat ze ontmoedigd raken of geloven dat ze niet kunnen leren.

– Positieve instructies. Wanneer je een kind vertelt iets te doen – zoals “niet schreeuwen” enz. – hebben ze niet altijd een duidelijk beeld van wat ze zouden moeten doen. Het is veel beter om hen te zeggen zachtjes te spreken: het geeft hen een duidelijke indicatie van het te verwachte gedrag. We proberen daar waar mogelijk hun instructies te geven.

– Stille signalen. Wanneer iedereen in het klaslokaal enthousiast en opgewonden is, kan het voor de leraar verleidelijk zijn om de leerlingen te proberen te beheersen door zijn of haar stem te verheffen. Toch is een stil signaal in deze context ongelooflijk krachtig. Wanneer we bijvoorbeeld alle leerlingen nodig hebben om stil te zijn, leggen we vaak maar één vinger op onze lippen en wachten we tot ze klaar zijn om te luisteren. In het begin moesten we vaak een tijdje wachten totdat iedereen kalm was. Maar nu herkennen de leerlingen dit signaal en worden ze sneller tot rust gebracht dan ooit tevoren!

– Vriendelijke groeten. Wanneer onze leerlingen de klas binnenkomen, geven we ze een warme groet en vragen ze hoe het met ze gaat. Als ze zich bijzonder slecht of geblokkeerd voelen, kan de kans om zich vrijuit te uiten erg moeilijk zijn. Ze worden rustiger en beter voorbereid om te leren.

– Klaslokaal-indeling. Studenten zitten in een hoefijzervorm en creëren een gevoel van openheid. Er is ook geen lerarenbureau in ons klaslokaal. In plaats van een ‘muur’ te bouwen tussen de leraar en de leerlingen, zorgt dit voor een meer democratische ruimte.

Al onze vrijwilligers worden opgeleid door de oprichster van EduMais, Diana Nijboer, een gecertificeerde Positieve Discipline-instructeur. Ze krijgen de tools te zien die nodig zijn om gelukkige, goed aangepaste kinderen te creëren die graag willen leren!

Met jouw steun, kunnen wij onze kinderen blijven ontwikkelen met onze innovatieve methodiek!

Doneer Nu